Jest lepiej.

Zastrzyki pomogły, wyniki morfologii poszybowały w górę. Kacperek zaczął jeść. Radość ogromna.

Kapi czuje się dobrze. Uśmiecha się jak rozmawiamy, opowiada jak mu mijają dni. Czasem gra z kolegami w gry. Cieszę się, że ma kontakt z rówieśnikami. W wirualnym świecie może choć na chwilę zapomnieć o izolacji, kroplówkach i białaczce.

Po podadniu zastrzyków Kacper czuł się kiepso, one tak działają niestety. Pobudzają szpik do intensywnej pracy, bolą stawy i mięśnie jak przy grypie. Byłam zaniepokojona tym ostatnim spadkiem wyników. Jedna z mam napisała mi słowa, które obrazują wszystko. Napisała, że organizm po przeszczepie jest jak całkowicie zniszczone miasto, do którego wprowadzają się nowi mieszkańcy i powoli je odbudowują. Będzie w górę, i będzie w dół. Tak długo jak orgaznim będzie potrzebował regereracji trzeba się będzie zmierzyć z różnymi wyzwaniami.  Najtrudniejszy jest pierwszy rok. Po nim będzie wiadomo czego możemy się spodziewać.

Teraz jest poprawa i w związku z tym pojawiła się perspektywa powrotu do domu. Do domu całkowicie zmienionego, przygotowanego na powrót dziecka po przeszczepie. Wszystkie książki zamieszały w szafach, wszystkie pluszaki pojechały na wakacje do babci. Wszystkie zabawki, które można było zdezynfekować czekają w kolorowych pudełkach. Nie ma kwiatów, firan ani dywanów. Jest dom przepełniony miłością i tęsknotą.

Minęło 6 tygodni izolacji Kapiego z tatą na oddziale przeszczepowym.  Obie z Zuzią nie możemy się doczekać aż ich przytulimy. Podeszliśmy to tej rozłąki zadaniowo - tak po prostu musiało być. Oni tam, my tu.  Inaczej ani serca, ani głowa nie podołałyby temu wyzwaniu. Nie było wyboru. Nie było alternatywy. Nie było analiz. Ale teraz już każda godzina się dłuży. Emocje biorą górę.

Jutro kolejna biopsja szpiku, kolejna morfologia. I oczekiwania...tylko na dobre wieści.


Popularne posty z tego bloga

Drugi tydzień ferii Zuzka spędziła u babci. Kapi został w domu, na dwa dni przyjechał do niego kuzyn. Było to dla nas duże wydarzenie, dla naszego gościa również, bo chłopcy są rówieśnikami i nie widzieli się od kilkunastu miesięcy. Wbrew pozorom nie miało miejsca początkowe onieśmielenie. Chłopaki od razu przystąpili do zabawy i nasz salon szybko zamienił się w plac bojowy. A potem w fortecę, tor przeszkód, park trampolin i wiele innych. Jednym słowem dom tętnił życiem w dosłownym znaczeniu tych słów. Szubin, miasteczko, w którym mieszkamy, w ostatnich latach przeszedł dużą metamorfozę. Powstało kilka atrakcyjnych miejsc do których można udać się na spacer. Chłopcy mieli gdzie się zmęczyć. Dla Kacpra było to trochę zderzenie z rzeczywistością. Pomimo rehabilitacji i jego świetnej formy męczy się szybciej niż większość dzieci w jego wieku. Potrzebuje chwili, by złapać oddech. Janek (kuzyn Kapiego) jest wyjątkowo sprawny i aktywny. Nie sposób dotrzymać mu kroku. Wysoko zawiesił na...
Czytaj więcej
- o! jesteś już zdrowy! - o! ale Ty urosłaś! czyli spotkanie z kuzynką   Zupełnie nieplanowane spotkanie z kuzynką, która była u babci w odwiedzinach. Kacperek słyszał jej śmiech i tak prosił abym pozwoliła mu się z nią pobawić, że nie miałam serca odmówić. Jak Kapi ją zobaczył był w takim szoku, że trudno to opisać. Pamiętał Lenkę jako 4-letnią przedszkolankę, a ona lada moment skończy 6 lat. Jest wyjątkowo rezolutną, wysoką dziewczynką i można by spokojnie pomyśleć, że jest już w drugiej klasie. Z kolei Lenka była zaskoczona, że Kapi jest już „zdrowy”. Na pewno inaczej wyobrażała sobie chorego kuzyna. Wzrusza mnie ta dziecięca otwartość i postrzeganie świata, które my dorośli gdzieś gubimy dorastając. Pięć godzin zabawy minęło jak chwila. Dzieci były zachwycone, ich śmiechy-chichy bardzo mnie ucieszyły. To było cudowne popołudnie, które wspaniale rozbudziło w Kapim potrzebę kontaktów z innymi dziećmi. Mam nadzieję, że niedługo je powtórzymy.
Czytaj więcej