Jest prawie normalnie…

Fajny ten wspólny czas w domu. Momentami mam wrażenie, że obudziłam się z koszmarnego snu. Że tak na prawdę jest normalnie. Że Kacper jest zdrowy. Chwile te przerywają wyznaczone pory przyjmowania lekarstw. I czar pryska.

Wczoraj byliśmy na krótkim spacerze po osiedlu. Pierwszym od miesięcy. Wróciliśmy zmęczeni. Kacper dystansem, ja emocjami.

Kacper czuje się całkiem dobrze. Niestety od dłuższego czasu męczy go kaszel. Mam wrażenie, że się nasila. W poniedziałek kontrola, spakowaliśmy się na wypadek gdybyśmy musieli zostać w szpitalu.

Trzymajcie kciuki żebyśmy jednak mogli wrócić do domu. Planujemy spacer do lasu. Jeśli granulocyty będą na przyzwoitym poziomie dostaniemy pozwolenie od lekarza. Nie jesteśmy alergikami więc do tej pory lasy, łąki i pola były dla nas bezpieczną przystanią. Po przeszczepie musimy być bardziej ostrożni bo u Kacpra mogą pojawić się alergie. Poza tym las jest siedliskiem grzybów i nie mam tu na myśli tych smakowitych, których wypatrujemy jesienią. Jednak bądźmy dobrej myśli, jak wyniki pozwolą wyruszymy na krótką wyprawę leśnymi ścieżkami.

Jako, że lato rządzi się swoimi prawami zaczęliśmy kombinować jak przygotować domowe lody. Kapi nie może jeść żadnych sklepowych mrożonek ponieważ nie ma gwarancji, że były właściwie przechowywane. Z pomocą przyszła Ania z blogu Ania gotuje. Jej przepisy zawsze nam wychodzą. Tak było i tym razem. Wybór padł na lody krówkowe. Kacprowi smakowały. Następne w kolejce będą śmietankowe.

Po przeszczepie (a może to efekt chemioterapii?) Kapiemu zmienia się smak. Niektóre potrawy, które lubił przestały mu smakować. Najważniejsze, że ma apetyt. Staramy się przygotowywać to, na co ma ochotę. Zdarza się jednak, że zanim danie jest gotowe jego ochota mija. No cóż, zawsze warto próbować.

Życzymy Wam samych przyjemności w ten weekend.

Popularne posty z tego bloga

Drugi tydzień ferii Zuzka spędziła u babci. Kapi został w domu, na dwa dni przyjechał do niego kuzyn. Było to dla nas duże wydarzenie, dla naszego gościa również, bo chłopcy są rówieśnikami i nie widzieli się od kilkunastu miesięcy. Wbrew pozorom nie miało miejsca początkowe onieśmielenie. Chłopaki od razu przystąpili do zabawy i nasz salon szybko zamienił się w plac bojowy. A potem w fortecę, tor przeszkód, park trampolin i wiele innych. Jednym słowem dom tętnił życiem w dosłownym znaczeniu tych słów. Szubin, miasteczko, w którym mieszkamy, w ostatnich latach przeszedł dużą metamorfozę. Powstało kilka atrakcyjnych miejsc do których można udać się na spacer. Chłopcy mieli gdzie się zmęczyć. Dla Kacpra było to trochę zderzenie z rzeczywistością. Pomimo rehabilitacji i jego świetnej formy męczy się szybciej niż większość dzieci w jego wieku. Potrzebuje chwili, by złapać oddech. Janek (kuzyn Kapiego) jest wyjątkowo sprawny i aktywny. Nie sposób dotrzymać mu kroku. Wysoko zawiesił na...
Czytaj więcej
- o! jesteś już zdrowy! - o! ale Ty urosłaś! czyli spotkanie z kuzynką   Zupełnie nieplanowane spotkanie z kuzynką, która była u babci w odwiedzinach. Kacperek słyszał jej śmiech i tak prosił abym pozwoliła mu się z nią pobawić, że nie miałam serca odmówić. Jak Kapi ją zobaczył był w takim szoku, że trudno to opisać. Pamiętał Lenkę jako 4-letnią przedszkolankę, a ona lada moment skończy 6 lat. Jest wyjątkowo rezolutną, wysoką dziewczynką i można by spokojnie pomyśleć, że jest już w drugiej klasie. Z kolei Lenka była zaskoczona, że Kapi jest już „zdrowy”. Na pewno inaczej wyobrażała sobie chorego kuzyna. Wzrusza mnie ta dziecięca otwartość i postrzeganie świata, które my dorośli gdzieś gubimy dorastając. Pięć godzin zabawy minęło jak chwila. Dzieci były zachwycone, ich śmiechy-chichy bardzo mnie ucieszyły. To było cudowne popołudnie, które wspaniale rozbudziło w Kapim potrzebę kontaktów z innymi dziećmi. Mam nadzieję, że niedługo je powtórzymy.
Czytaj więcej