Kacper wrócił do domu!!!

Kto przechodził naszą ulicą ten pewnie się domyślił bo udekorowałyśmy wejście kolorowymi balonami.

Radość ogromna. 

Jesteśmy razem w domu już drugi dzień. Pierwsze emocje opadły i zaczynamy cieszyć się codziennością. Za nami pierwsze spacery w ogordzie, wspólne przygotowanie pizzy i rozmowy, które nie mają końca (zwłaszcza wieczorami gdy moje akumulatory są na wyczerpaniu a Kapi dostaje turbo doładowanie).

Kacperek jest bardzo szczęśliwy, czuje się na prawdę dobrze, bez większych dolegliwości. Zaskoczył mnie. Spodziewałam się, że wróci osłabiony. Wykonał olbrzymią pracą w trakcie rehabilitacji. Jest silny.

Serdecznie wszystkich pozdrawia. 

Przed wypisaniem Kapiego ze szpitala mieliśmy bardzo długą rozmowę z lekarzem. Był to dla mnie lodowaty prysznic. Aktualne wyniki morfologi Kacpra są na prawdę zadawalające. Niestety biopsji już tak nie do końca. Onkologicznie wygląda dobrze ale szpik wolno się regeneruje. Kolejna biopsja za miesiąc, mam nadzieję, że wtedy wyniki będą lepsze.

Kilka stron zaleceń, 20 lekarstw dziennie. Część na cczo, jedne po posiłku, inne przed. Niektórych nie łączyć razem, bo wejdą w reakcję. Trochę jak partyjka szachów - jak to zaplanować żeby wszystko było poprawnie? Dyscyplina i precyzja - to nasze drugie imię. I choć w pierwszej chwili wszystko wyglądało dość skomplikowanie to finalnie wystarczy trzymać się dobrego planu.

Nadchodzące dni spędzimy na oglądaniu prezentów. Kacper dostał piękne albumy z pracami plastycznymi od różnych klas. Wielu z nich jeszcze nie widział ponieważ nie mogłam ich zabrać do szpitala. Nasza niezastąpiona Pani Ewa znalazła rozwiązanie - powstała prezentacja multimedialna z pracami o dinozaurach przygotowanymi przez uczniów z naszej klasy. Kacperek oglądał film kilka dni przed przeszczepem. Sprawił mu ogromną radość. Tęskni za swoją klasą, za koleżankami i kolegami. Próbowałam go tu umieścić niestety ani link ani film się nie ładują. Spróbuję innym razem.

Pani Ewa to wychowawczyni Kacpra, która jest z nami w sposób szczególny w każdym dniu choroby. Jest nie tylko nauczycielem i wychowawcą. Stała się przede wszystkim wspaniałym psychologiem i przyjacielem. Jestem Pani bardzo wdzięczna.


W poniedziałek pierwsza kontrola. Kolejne co tydzień. Ale powrót do domu to już spory krok ku normalności.

Popularne posty z tego bloga

Drugi tydzień ferii Zuzka spędziła u babci. Kapi został w domu, na dwa dni przyjechał do niego kuzyn. Było to dla nas duże wydarzenie, dla naszego gościa również, bo chłopcy są rówieśnikami i nie widzieli się od kilkunastu miesięcy. Wbrew pozorom nie miało miejsca początkowe onieśmielenie. Chłopaki od razu przystąpili do zabawy i nasz salon szybko zamienił się w plac bojowy. A potem w fortecę, tor przeszkód, park trampolin i wiele innych. Jednym słowem dom tętnił życiem w dosłownym znaczeniu tych słów. Szubin, miasteczko, w którym mieszkamy, w ostatnich latach przeszedł dużą metamorfozę. Powstało kilka atrakcyjnych miejsc do których można udać się na spacer. Chłopcy mieli gdzie się zmęczyć. Dla Kacpra było to trochę zderzenie z rzeczywistością. Pomimo rehabilitacji i jego świetnej formy męczy się szybciej niż większość dzieci w jego wieku. Potrzebuje chwili, by złapać oddech. Janek (kuzyn Kapiego) jest wyjątkowo sprawny i aktywny. Nie sposób dotrzymać mu kroku. Wysoko zawiesił na...
Czytaj więcej
- o! jesteś już zdrowy! - o! ale Ty urosłaś! czyli spotkanie z kuzynką   Zupełnie nieplanowane spotkanie z kuzynką, która była u babci w odwiedzinach. Kacperek słyszał jej śmiech i tak prosił abym pozwoliła mu się z nią pobawić, że nie miałam serca odmówić. Jak Kapi ją zobaczył był w takim szoku, że trudno to opisać. Pamiętał Lenkę jako 4-letnią przedszkolankę, a ona lada moment skończy 6 lat. Jest wyjątkowo rezolutną, wysoką dziewczynką i można by spokojnie pomyśleć, że jest już w drugiej klasie. Z kolei Lenka była zaskoczona, że Kapi jest już „zdrowy”. Na pewno inaczej wyobrażała sobie chorego kuzyna. Wzrusza mnie ta dziecięca otwartość i postrzeganie świata, które my dorośli gdzieś gubimy dorastając. Pięć godzin zabawy minęło jak chwila. Dzieci były zachwycone, ich śmiechy-chichy bardzo mnie ucieszyły. To było cudowne popołudnie, które wspaniale rozbudziło w Kapim potrzebę kontaktów z innymi dziećmi. Mam nadzieję, że niedługo je powtórzymy.
Czytaj więcej