5 grudnia to dla nas pamiętny dzień. W zeszłym roku po słabych wynikach morfologii właśnie tego dnia mieliśmy się zgłosić do szpitala. Było niedzielne popołudnie. Pojechaliśmy do szpitala dziecięcego spakowani na kilka dni. Po szybach skakali strażacy przebrani za Św. Mikołajów zaglądając dzieciom do okien. Kacper był zdenerwowany. Przypuszczał, że założą mu wenflon i podłączą kroplówkę. Że czeka go USG i prześwietlenie. Ale w najgorszych koszmarach nie spodziewaliśmy się, co tak naprawdę nas czeka…

Minęło 12 miesięcy a ja mam wrażenie jakby minęło kilka lat. Tyle się wydarzyło. W jednej chwili Kacper musiał dorosnąć. Stać się odpowiedzialny, rozważny i cierpliwy. Dziś wspominając to wszystko co musiał przejść, jestem pod wrażeniem z jaką pokorą zmierzył się z chorobą. Żal tych miesięcy dzieciństwa, które mu zabrano. Wiem, że były potrzebne i nie da się ich nadrobić.

Listopad tak szybko minął. U nas w domu to czas bardzo radosny. Głównie ze względu na urodziny dzieci. W końcu przyjechała babcia. Nie widziała Kacpra cały rok. Drugą babcię na szczęście mamy na miejscu.

Świętowanie trwało dobrych kilka dni. Dużo radości sprawiły Kacprowi odwiedziny dzieci z klasy. Przyszły z balonami i pięknym plakatem. Kacper gdyby tylko mógł, wróciłby z nimi do szkoły. Koleżanki i koledzy zaskoczyli go prezentami. Takimi od serca. Naprawdę widać, że te podarunki były dokładnie przemyślane. Niektóre nawet samodzielnie wykonane (skrzat już wisi na oknie u Kacpra w pokoju). Za wszystkie z całego serca dziękujemy!

Dziś Kacper czuje się dobrze. Kilka dni temu był na USG. Prawie wszystkie zmiany się cofnęły. To naprawdę piękne jak nasz organizm potrafi się zregenerować. Jutro ostatnia w tym roku kontrolna morfologia. Mam nadzieję, że granulocyty wzrosły. Że wyniki będą coraz lepsze.

 

Radosnych Mikołajek!

Popularne posty z tego bloga

Drugi tydzień ferii Zuzka spędziła u babci. Kapi został w domu, na dwa dni przyjechał do niego kuzyn. Było to dla nas duże wydarzenie, dla naszego gościa również, bo chłopcy są rówieśnikami i nie widzieli się od kilkunastu miesięcy. Wbrew pozorom nie miało miejsca początkowe onieśmielenie. Chłopaki od razu przystąpili do zabawy i nasz salon szybko zamienił się w plac bojowy. A potem w fortecę, tor przeszkód, park trampolin i wiele innych. Jednym słowem dom tętnił życiem w dosłownym znaczeniu tych słów. Szubin, miasteczko, w którym mieszkamy, w ostatnich latach przeszedł dużą metamorfozę. Powstało kilka atrakcyjnych miejsc do których można udać się na spacer. Chłopcy mieli gdzie się zmęczyć. Dla Kacpra było to trochę zderzenie z rzeczywistością. Pomimo rehabilitacji i jego świetnej formy męczy się szybciej niż większość dzieci w jego wieku. Potrzebuje chwili, by złapać oddech. Janek (kuzyn Kapiego) jest wyjątkowo sprawny i aktywny. Nie sposób dotrzymać mu kroku. Wysoko zawiesił na...
Czytaj więcej
- o! jesteś już zdrowy! - o! ale Ty urosłaś! czyli spotkanie z kuzynką   Zupełnie nieplanowane spotkanie z kuzynką, która była u babci w odwiedzinach. Kacperek słyszał jej śmiech i tak prosił abym pozwoliła mu się z nią pobawić, że nie miałam serca odmówić. Jak Kapi ją zobaczył był w takim szoku, że trudno to opisać. Pamiętał Lenkę jako 4-letnią przedszkolankę, a ona lada moment skończy 6 lat. Jest wyjątkowo rezolutną, wysoką dziewczynką i można by spokojnie pomyśleć, że jest już w drugiej klasie. Z kolei Lenka była zaskoczona, że Kapi jest już „zdrowy”. Na pewno inaczej wyobrażała sobie chorego kuzyna. Wzrusza mnie ta dziecięca otwartość i postrzeganie świata, które my dorośli gdzieś gubimy dorastając. Pięć godzin zabawy minęło jak chwila. Dzieci były zachwycone, ich śmiechy-chichy bardzo mnie ucieszyły. To było cudowne popołudnie, które wspaniale rozbudziło w Kapim potrzebę kontaktów z innymi dziećmi. Mam nadzieję, że niedługo je powtórzymy.
Czytaj więcej