Jednak po badaniach…

Chemioterapię w tabletkach możemy kupić tylko za pośrednictwem szpitala. Zadzwoniłam do naszego lekarza żeby umówić się na odbiór. Poprosił żebyśmy przyjechali na kontrolę w lutym zamiast w marcu ponieważ nie widział nas od początku grudnia.

Po przeszczepie bardzo szczegółowe badania wykonywane są co 3 miesiące. Kapi w marcu będzie miał +270 (czyli minie 270 dni od przeszczepu!). Tak tak, to już będzie 9 miesięcy. Wspaniale.

Jednak z powodu zaistniałej sytuacji w naszym przypadku lekarz postanowił je przyspieszyć i wykonać już w lutym. Dla nas nie ma to większego znaczenia. Kacpra przypadek jest tak odmienny, że nie mieści się w żadnych statystykach.

Trochę zaburzyło to moje plany. Kapi też nie był zachwycony kolejnym pobieraniem krwi. Do tego w ferie, które miały być beztroskie. Ale mus to mus. Wiadomo, że w trakcie tak poważnego leczenia trzeba brać pod uwagę różne ewentualności.

Pojechaliśmy na wizytę. Zabrałam swoją listę pytań do której dopisałam kilka kolejnych pozycji. Zjawiliśmy się na 9 piętrze kilka minut przed 9. Na korytarzu była tylko jedna kobieta. Czekała pod drzwiami sali zabiegowej. Jej dziecko było w trakcie punkcji lub biopsji. Była tak smutna, że przypuszczalnie to początek ich walki o zdrowie. Nie była w stanie mówić. Powiedziałam jej kilka słów otuchy. Dla mnie na początku leczenia „ciężkie” przypadki, które zakończyły się pozytywnie były dużym pocieszeniem. Zwłaszcza młodych chłopak z dwoma typami białaczek (tak, tak też może być), po zatrzymaniu akcji serca, po przeszczepie. I jego dzielna mama. Tym bardziej uważam, że przypadek Kacpra tak odmienny, tak rokujący jest dobrym przykładem na to by nigdy nie tracić nadziei.

Wyniki Kacpra są lepsze. Na prawdę do niewielu możnaby się przyczepić. Lekarz zadowolony, my tym bardziej. Na chimeryzm będziemy musieli poczekać jeszcze ok. dwóch tygodni.

Popularne posty z tego bloga

Drugi tydzień ferii Zuzka spędziła u babci. Kapi został w domu, na dwa dni przyjechał do niego kuzyn. Było to dla nas duże wydarzenie, dla naszego gościa również, bo chłopcy są rówieśnikami i nie widzieli się od kilkunastu miesięcy. Wbrew pozorom nie miało miejsca początkowe onieśmielenie. Chłopaki od razu przystąpili do zabawy i nasz salon szybko zamienił się w plac bojowy. A potem w fortecę, tor przeszkód, park trampolin i wiele innych. Jednym słowem dom tętnił życiem w dosłownym znaczeniu tych słów. Szubin, miasteczko, w którym mieszkamy, w ostatnich latach przeszedł dużą metamorfozę. Powstało kilka atrakcyjnych miejsc do których można udać się na spacer. Chłopcy mieli gdzie się zmęczyć. Dla Kacpra było to trochę zderzenie z rzeczywistością. Pomimo rehabilitacji i jego świetnej formy męczy się szybciej niż większość dzieci w jego wieku. Potrzebuje chwili, by złapać oddech. Janek (kuzyn Kapiego) jest wyjątkowo sprawny i aktywny. Nie sposób dotrzymać mu kroku. Wysoko zawiesił na...
Czytaj więcej
- o! jesteś już zdrowy! - o! ale Ty urosłaś! czyli spotkanie z kuzynką   Zupełnie nieplanowane spotkanie z kuzynką, która była u babci w odwiedzinach. Kacperek słyszał jej śmiech i tak prosił abym pozwoliła mu się z nią pobawić, że nie miałam serca odmówić. Jak Kapi ją zobaczył był w takim szoku, że trudno to opisać. Pamiętał Lenkę jako 4-letnią przedszkolankę, a ona lada moment skończy 6 lat. Jest wyjątkowo rezolutną, wysoką dziewczynką i można by spokojnie pomyśleć, że jest już w drugiej klasie. Z kolei Lenka była zaskoczona, że Kapi jest już „zdrowy”. Na pewno inaczej wyobrażała sobie chorego kuzyna. Wzrusza mnie ta dziecięca otwartość i postrzeganie świata, które my dorośli gdzieś gubimy dorastając. Pięć godzin zabawy minęło jak chwila. Dzieci były zachwycone, ich śmiechy-chichy bardzo mnie ucieszyły. To było cudowne popołudnie, które wspaniale rozbudziło w Kapim potrzebę kontaktów z innymi dziećmi. Mam nadzieję, że niedługo je powtórzymy.
Czytaj więcej